Τις προάλλες στον ύπνο μου, μια δασκάλα έβαλε έκθεση σε κάτι μαλακισμένα της τρίτης δημοτικού (προκειμένου να το βουλώσουν μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι) με θέμα "Οι Σχέσεις Μεταξύ των Δύο Φύλων". Στην αρχή τα παιδάκια ρωτούσαν για ποιά φύλλα πρόκειται, αν είναι απο τετράδιο ή απο πλάτανο. Οταν η δασκάλα τούς εξήγησε τί ακριβώς εννοεί, ο μικρός Α έγραψε:
"Φέτος το καλοκαίρι πήγα με το μπαμπά μου και τη μαμά μου και τη γιαγιά μου και τον παππού μου και τον αδερφό μου και τα ξαδέρφια μου διακοπές και δε μου άρεσε καθόλου. Μια μέρα όμως εκεί που ήμουνα στη θάλασσα είδα ένα κοριτσάκι, τη Μ, που πολύ μου άρεσε αλλά εκείνη δε με κοίταζε και πολύ στεναχωρήθηκα. Πήγα και το είπα στη μαμά μου κι εκείνη μου είπε να μη στεναχωριέμαι και μου έδωσε να φάω τρία πακέτα με μπισκότα για να γίνω άντρας. Μετά το είπα και στον μπαμπά μου, αλλά μου είπε να κάνω υπομονή γιατί ακόμα είναι νωρίς για να μού σηκωθεί κι εγώ τότε σήκωσα ψηλά το χέρι μου και τού είπα οτι μού σηκώνεται κανονικά. Οταν ήρθε το βράδυ, πήγαμε να φάμε σε μια ταβέρνα με κρέατα και είδα ξανά τη Μ, που ήταν πολύ ωραία ντυμένη και ήταν ξανά πολύ όμορφη. Πήγα και της μίλησα και της είπα οτι με λένε Α, αλλά εκείνη με κορόιδεψε και γέλαγε με κάτι άλλα παιδάκια που ήταν άσχημα και μαύρα, γιατί είχαν καθήσει πολλή ώρα στον ήλιο. Εγώ έβαλα τα κλάματα και πήγα και το είπα στη μαμά μου που μού είπε να μη στεναχωριέμαι και μού έδωσε να φάω τέσσερα μπιφτέκια για να γίνω μια μέρα άντρας. Μετά το είπα και στο μπαμπά μου, αλλά μάλλον δε με άκουσε γιατί πρέπει να πονούσε πολύ στο πιπί του γιατί το έξυνε συνέχεια όταν του μιλούσα. Μετά ξαναπήγα στη Μ και τη φίλησα στο μάγουλο και της είπα οτι είναι πολύ όμορφη και οτι την αγαπάω. Εκείνη άρχισε να με κοροιδεύει και συνέχισε να γελάει με τα άλλα παιδάκια που ήταν ακόμα μαύρα ενώ ήταν βράδυ και δεν είχε ήλιο. Μετά η Μ με πήρε και με πέταξε μέσα στο συντριβάνι και γελούσε όλη την ώρα, όταν ξαφνικά ήρθε η μαμά μου και με έδειρε γιατί λέει την έκανα ρεζίλι. Μετά τελειώσανε οι διακοπές και μού είπαν τα ξαδέρφια μου οτι η Μ φίλησε ενα άλλο παιδάκι επειδή την είχε χτυπήσει στο πρόσωπο και την είπε "μαλακισμένο". Τώρα που γύρισα απο τις διακοπές θα κάνω ακριβώς το ίδιο σε ενα άλλο κοριτσάκι που μου αρέσει, την Π, για να με αγαπήσει και να μείνει μαζί μου για πάντα.
Αυτά ξέρω μέχρι στιγμής για τη σχέση των δύο φύλων και μακάρι να μην αλλάξουν γιατί δε μου αρέσει το συντριβάνι, ούτε τα μπισκότα, ούτε τα μπιφτέκια."
Ο έρωτας, λένε, είναι τυφλός. Εγώ τον βλέπω πλέον σαν την πολιτική. Μεγάλα, παχιά λόγια. Υποσχέσεις που δεν τηρούνται. Ψέματα. Και στην κρίσιμη στιγμή (όπως οι εκλογές), ρουσφέτια, μικρά βολέματα να σπάσουμε τον πάγο, γλύκες και χαδάκια να μας πιστέψουν οτι τους αξίζουμε. Ο έρωτας είναι υποψήφιος βουλευτής.
Θέλω να κάνω τόσο καιρό ένα πολύ απλό πείραμα, αλλά όλο κάτι συμβαίνει και τα παρατάω. Σκοπός του πειράματος είναι να αποδείξει κάτι που δεν περιγράφεται: την ανθρώπινη ψυχή. Απο τη στιγμή που δεν περιγράφεται, τί σκατά να αποδείξεις πάνω σε αυτό; Αλλη μια σκευωρία; Μια θεωρία του χάους; Δύο αυγά Τουρκίας; Αρχίδια. Ωστόσο, πιστεύω οτι υπάρχει τρόπος να "τεστάρεις" τις ανησυχίες σου. Μπορείς απλά να γεμίσεις ενα ποτήρι με νερό και να το γυρίσεις ανάποδα, ελπίζοντας να μην πέσει ούτε σταγόνα. Αν το νερό είχε ψυχή, θα αψηφούσε άμα ήθελε το νόμο της βαρύτητας και θα καθότανε στ'αυγά του. Το αν υπάρχει τελικά ψυχή ή όχι, είναι άλλο θέμα. Εν τω μεταξύ, κάτι έγραψα στην αρχή για τον έρωτα το οποίο πλέον μου φαίνεται πολύ άκυρο και δεν ξέρω πού να το ταιριάξω. Ξεπέρασέ το.
Τέλος πάντων, το πείραμα δε νομίζω οτι θα το πραγματοποιήσω ποτέ. Δε θα καταλάβω ποτέ τί ακριβώς κρύβει ο καθένας μέσα του. Είναι γελοίο να προσπαθείς να το ψάχνεις με το έτσι θέλω. Τί θα βγεί νομίζεις απο την όλη υπόθεση; Αλλη μια κουράδα. Θα θέλαμε πολύ οι άνθρωποι να μοιάζουν με τα μίξερ - μόλις πέσει και σου σπάσει να μπορείς να το αντικαταστήσεις με ενα ίδιο. Δεν παίζουν αυτά τα πράγματα και καλό είναι να μην παίζεις ΜΕ αυτά τα πράγματα. Go with the flow. Ο πρώτος ή ο τελευταίος θα είσαι που βλέπεις το Χάρο με τα μάτια σου κάθε φορά που προσπαθείς να "δείς" αν ο άλλος έχει ψυχή; Και πόση σημασία έχουν όλα αυτά; Ανθρακες ο θησαυρός, τον άνθρωπο δεν τον πιάνεις πουθενά. Εχει τόσο σκοτάδι όσο και φως, σε μπόλικες δόσεις, ικανές να σε φέρουν ένα βήμα πριν την πιο πεζή παράνοια: τον έρωτα.
Α, τώρα κατάλαβα. Κάτι τέτοιο ήθελα να πω. Αλλά δεν ξέρω πώς να το συνεχίσω. Ισως επειδή δεν ξέρω αν έχει συνέχεια. Παρά μόνο περιλήψεις των προηγούμενων.
Και σκέψου, ΕΓΩ τα λέω αυτά.
Με θυμάσαι, έτσι δεν είναι;
Δε με ξέχασες.
Και πώς να με ξεχάσεις; Θα σού ήταν πολύ δύσκολο. Ειδικά με τόσα που συμβαίνουν γύρω σου, με όλα τα σημάδια, τις χαρακιές, τις πληγές που αφήνει ο περίγυρός σου.
Μου έκανε εντύπωση που χάθηκες έτσι ξαφνικά. Τόσο απότομα, χωρίς γιατί και καμιά δικαιολογία. Δάκρυσες, ψυχούλα μου. Το μέσα σου έγινε ποτάμι. Γι'αυτό και δε μου μιλούσες τόσο καιρό, γι'αυτό σε λησμόνησα. Μού είχες λείψει, αλλά όταν στο σιγοψιθύριζα πού και πού, εσύ έκανες πώς δεν άκουγες. Και μετά έψαχνα να σε βρω και δε σε έβρισκα. Είχες χωθεί βαθιά μέσα σου. Κουλουριασμένος και έτρεμες όλες τις ώρες της μέρας, μικρές και μεγάλες. Ξεκίνησες για τον μεγάλο άθλο, την κατάκτηση, τη δικαίωση. Ποιός σε σταμάτησε, καρδούλα μου;
Εσύ ο ίδιος. Οταν με ξέχασες, έκανες ενα λάθος. Οταν με άφησες πίσω σου, το λάθος έγινε πόνος. Για μια στιγμή πίστεψα οτι θα σε έχανα για πάντα. Ησουν ενα βήμα πριν τη λήθη.
Και τώρα, να, είσαι ξανά πίσω. Λαβωμένος. Πικραμένος. Σκοτωμένος. Αλλά είσαι ξανά δίπλα μου και μαζί θα τα λύσουμε όλα. Θα τη βρούμε την άκρη, φιλαράκο.
Θα τη βρούμε...
